অজেয় মোৰ ধুনীয়া সপোন



 অজেয়... মোৰ ধুনীয়া সপোন
          ফুৰে কাঁইটীয়া বনত
ৰঙা তেজৰ মণি-মুকুতা অৰুণ ৰঙা
                             বৰণৰ উজলি জ্বলে
          কাঁইটে ফুটা, জেঙে বিন্ধা
                   পদুম চৰণত ৷
                             
তাই এই দিঠকৰ
          মুখত সানে
                   সোণ পোহৰৰ গুৰি
আপচু এই বাস্তৱতেই
          ৰূপান্তৰৰ মন্ত্ৰ শুনাই, ন পোহৰৰ বন্তি জ্বলাই
                   ফুৰে উৰি উৰি ৷

দুখ-বেজাৰৰ গাঁৱে গাঁৱে
তাই আনন্দৰ, নৱজীৱনৰ, নেদেখা দিনৰ
                   আগবতৰা কয়
          নতুন দিনৰ ন ছোৱালী
                   আঁকোৱালী লয় ৷

তাইৰ কাষলৈ আহি, মাতে হাঁহি হাঁহি
তাইৰ শৰাইত থকা, ন সেন্দুৰৰ ফোঁটটো পিন্ধি
                   তাইক চুমা খাই, সখী পতাই
তাইৰ নাচোন বাগোন দেখি
                   ভোল যায় যত
                   পোহৰ যাত্ৰী দল
          আন্ধাৰৰ ব্যাধে
                   তাইক শৰ কৰি
                             ভাঙি দিয়ে সমদল ৷

তেজেৰে ৰাঙলী
          ক্ষত বিক্ষতা
                   মোৰ সপোনে
                             মোৰ বুকুলৈ আহে,
                                      কোলাত বহি
                             কথা কয় লাহে লাহে
                    উচুপি উচুপি
                             ফেঁকুৰি ফেঁকুৰি
          মোৰ মুখলৈ চায়
                   এই পৃথিৱীত শিল্পী আত্মা
                             দেখো পাবলৈ নাই ৷

তাইৰ গাৰ তেজ মোৰ চকুলোৰে
          মইয়েই দিওঁ
                   আলফুলকৈ ধুৱায় ৷

দুৰ্নিবাৰ সৌ নৱ কিৰণৰ
          জন ভৱিস্যৰ
                   আগমনিৰ
নেপূৰৰ ধ্বনি শুনি
পঢ়ি শুনাওঁ কালবিজয়ী
          তাইৰে সোৱৰণী
পিয়াই পিয়াই
          অগ্নি সজীৱনী ৷

শত ব্যাধৰ শৰ সন্ধান
          ব্যৰ্থ কৰি তাই
ব্যাধৰ পৃথিৱী ভাঙি চূৰমাৰ কৰি
          শিল্পিৰ এক সোণালী পৃথিৱী
                   গঢ়িবলৈ
          মোৰ সপোন বিশ্বকে জগায় ৷

মোৰ ই সপোন-মুগ্ধ সংগ্ৰামী সতীৰ্থ
          তোৰে মোৰে আলোকৰে যাত্ৰা অব্যৰ্থ ৷৷



[জ্যোতিপ্ৰসাদ আগৰৱালা (২৪/০৯/১৯৪৯) ]
অসম বিচিত্ৰা

অসম বিচিত্ৰালৈ স্বাগতম

যোগাযোগ